Van een afstandje heeft de pluimhortensia (officieel Hydrangea paniculata) wel iets weg van een struik vol bloeiende witte, lichtgroene of rozerode fakkels. De kegelvormige trossen bestaan uit honderden bloemetjes en zijn zo zwaar dat ze statig deinen op elk briesje. De pluimhortensia is een sterke bladverliezende heester met sierlijke, pluimvormige trossen die 15-30 cm groot zijn en bloeien van juli tot en met september. De bloemkleur ontwikkelt zich door tijdens de bloei, zodat het een verrassende verschijning in de tuin blijft, op ieder moment in het seizoen.
Tuinplant van formaat
De pluimhortensia is naaste familie van de hortensia die met bolvormige bloemen bloeit. De plant is inheems in Zuid- en Oost-China, Korea, Japan en Oost-Rusland en is in 1892 voor het eerst beschreven door plantkundige Philipp Franz von Siebold. Sindsdien is de plant ook in Europa te vinden, vooral in de wat koelere delen. In het wild kunnen ze tot wel 5 meter hoog en 2,5 meter breed worden, maar de versie die je bij het tuincentrum, de kweker of de bloemist aantreft heeft een bescheidener formaat. Sommige soorten worden ook op stam aangeboden. In de volle grond is het een fraaie informele heg of een blikvanger waar je een mooie border om kunt bouwen. In potten past pluimhortensia overal, mits de pot ruim genoeg is: de planten heeft groeiruimte nodig én kluitruimte om voldoende vocht vast te houden.
Pluimhortensia trivia
-
De pluimhortensia heet officieel 'hydrangea paniculata'. 'Hydro' is Grieks voor water en 'angeion' staat voor 'vat of kruik'. De naam verwijst naar de opengesprongen zaadjes die lijken op een watervaatje. Hydra is ook een hint naar de waterbehoefte: pluimhortensia verdraagt geen grote droogte.
-
'Paniculata' verwijst naar de bloeiwijze: 'pluimvormige tros'.
-
Hortensia's zijn vernoemd naar Hortense de Beauharnais. Zij was de eerste die de plant in Europa plantte, nadat ze hem uit Japan had laten overkomen met een schip van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
