Over pruimenbloesem zijn al heel wat gedichten geschreven. Het is een tot de verbeelding sprekende bloem met vijf witte blaadjes en een sprankelend hart met witte meeldraden waaraan gele bolletjes stuifmeel zitten. De pruimenboom (wetenschappelijke naam: Prunus domestica) mag er ook zijn. Uit een vrij ranke stam groeit een zeer sierlijke kroon met takken die zowel in de hoogte als in de breedte groeien. Meestal wordt een pruimenboom teruggesnoeid tot een meter of vijf, in het wild kan hij met gemak 12 meter hoog en 10 meter breed worden. Afhankelijk van de soort kun je tussen juli en eind september oogsten. De vruchten zijn, afhankelijk van het ras, geel, groen, rood of blauwpaars met een wit waas erover.
Eeuwenoude favoriet
Pruimenboom hoort bij het Prunus-geslacht, is familie van de Rosaceae en is een van de eerste bomen die door mensen gekweekt zijn. Drie van de meest voorkomende cultivars komen niet voor in wild, maar groeiden rond oude nederzettingen. En met oud wordt 10.200 voor Chr. bedoeld, mensen eten al heel lang pruimen, vers dan wel gedroogd. De boom heeft zich ontwikkeld in Oost-Europa en de Kaukasus en zich vandaaruit verspreid over het oosten en westen van het noordelijk halfrond.
Pruimenboom trivia
- In Japan bloeit de pruimenbloesem zelfs als er nog sneeuw ligt. Daar staat de boom voor volharding onder ongunstige omstandigheden.
- Oude takken van de pruimenboom zijn vaak grillig en bemost, na de snoei kunnen ze een tweede leven krijgen op een vaas ikebana.
- Mateloos populair in de Balkan en Midden-Europa: slivovitsj, pruimenbrandewijn met een indrukwekkend alcoholpercentage tussen de 47 en 55%.
