Kleuren en vormen
Het is vrijwel onmogelijk om geen goed humeur te krijgen bij de aanblik van blauwe anemoon (wetenschappelijke naam: Anemone apennina). Het zonnige hartje, de zwierige bloemen in een kleur die ergens tussen koninklijk en korenbloemblauw ziet, alles aan deze plant straalt vreugde en voorjaar uit. Zelfs de bloei: in de knop knikken de bloemen nog verlegen, maar eenmaal open staan ze stralend en trots rechtop. Blauwe anemoon is een zachte, kruidachtige plant die goed in de volle grond kan, maar ook prachtig staat op andere plekken, zoals je vensterbank, balkon of tuintafel. De plant groeit uit een knol en wordt 25-30 cm hoog.
Herkomst
Blauwe anemoon behoort tot de ranonkelfamilie en komt vooral voor in noordelijke, gematigde gebieden, in een strook van Jordanië en Syrië tot Denemarken. Omdat ze vooral groeien in het langgerekte Italiaanse Apennijnengebergte danken ze daar hun tweede officiële naam aan. Er zijn zo'n 120 soorten die bloeien in maart en april met blauwe (en soms ook witte of roze) bloemen. Ook de witte en roze soorten heten onlogisch genoeg blauwe anemoon. De plant verwildert mooi in de volle grond: na een paar jaar heb je er in het voorjaar een prachtig tuintapijtje aan.
Trivia
-
In de bloemensymboliek staat anemoon voor bescherming tegen vervelende zaken.
-
In sommige gevallen is het een weervoorspeller: de bloemen sluiten zich als er een bui op komst is.
-
Blauwe anemoon dankt haar naam aan Anemona. Dat was een nimf aan het hof van godin Flora. Volgens de sage zou Zephyros, de god van de westenwind, verliefd zijn geworden op Anemona. Die werd door de jaloerse Flora in een bloem veranderd, zodat Zephyros alleen haar bloemblaadjes nog kon kussen. Daarom bloeit de bloem altijd helemaal open, zo nodigt ze haar geliefde uit.
-
Blauwe anemoon lijkt sprekend op Oosterse anemoon (Anemona blanda), maar heeft aan de onderkant van de bloemen lichtbehaarde bloemblaadjes en een rechte steel: daaraan kun je het verschil zien.
